Yeniye cesaret

Yeni bir şeyler çıkardığım zaman mutlu oluyorum.

Kolay değil sevdiğim, sevildiğini bildiğim, alışageldiğim bir formdan farklısına cesaret etmek.

Bir de o anlar var ki, çamur yeniyi dayatıveriyor.

Çamura şekil vermeye oturmuşken, şamarını yediğim anlar. O anda, elimin altından kayar, tornadaysa uçar hatta. Bazen yamulur.

Önce bir uff! Sonra, karşıda duranda kutlu'yu görmenin o eşsiz hali.

İşte bu kutludan gelene teslim olmayı, bazen çamur'a, bazen sır'a uymayı seviyorum.